Z wyroku Sądu Najwyższego wynika, że jeżeli nie ma ewidencji czasu pracy i innych dowodów na wykonywanie pracy w określonym wymiarze i godzinach to wysokość wynagrodzenia należnego pracownikowi za godziny nadliczbowe ustali samodzielnie sąd. Odbywa się to w trybie art. 322 Kodeksu postępowania cywilnego. Dowiedz się więcej na ten temat.
Przedsiębiorca zatrudnia trzech pracowników, którzy mają zajęcia komornicze. Pierwszy z nich od 1 do 11 lipca 2017 r. otrzymał wynagrodzenie chorobowe w wysokości 787,49 zł. Od 12 do 21 lipca 2017 r. pobierał zasiłek chorobowy w wysokości 715,90 zł. Z kolei od 22 do 31 lipca 2017 r. wynagrodzenie za pracę w wysokości 624 zł brutto. Pracownik ma dwa zajęcia komornicze: alimenty – 496 zł i roszczenia niealimentacyjne – 5.000 zł. Drugi pracownik otrzymał wynagrodzenie zasadnicze – 1.219,02 zł i zasiłek chorobowy – 650,54 zł (za zwolnienie lekarskie od 13 do 21 lipca 2017 r. oraz 24 i 25 lipca 2017 r.). Pracownik ten ma zajęcie z tytułu roszczeń niealimentacyjnych – 5.150 zł. Trzeci pracownik otrzymał wynagrodzenie zasadnicze – 1.872 zł, nagrodę – 187,20 zł, wynagrodzenie za czas choroby – 214,77 zł za okres od 28 do 30 czerwca 2017 r. Pracownik ten ma zajęcie z tytułu alimentów – 496,32 zł i trzy inne zajęcia – niealimentacyjne – 8.000 zł. Jak prawidłowo dokonać zajęcia komorniczego? Ile można potrącić im z wynagrodzenia?
Płaca minimalna wzrosła od 1 stycznia do 1750 zł. Dla pracujących pierwszy rok wynosi ona 1400 zł.
Od 1 stycznia 2014 r. pracownik w kolejnym roku pracy, zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy nie może zarabiać mniej niż 1680 zł brutto.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.
/WiedzaiPraktyka
/wip