Po przeprowadzonej kontroli skarbowej spółka zgodnie z zaleceniami i w odpowiedzi na stwierdzone nieprawidłowości dokonała korekty deklaracji wraz z wpłatą ustalonych na podstawie kontroli zobowiązań. Fiskus mimo to obarczył firmę dodatkowym 20-procentowym zobowiązaniem karnym. Sprawa trafiła do sądu, który stanął po stronie podatnika.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy dokonują różnego rodzaju płatności związanych z zawieranymi umowami. Część przedsiębiorców nie zdaje sobie jednak sprawy z możliwych konsekwencji w zakresie wyboru sposobu płatności – w tym konsekwencji podatkowych. W tym zakresie zalecana jest szczegółowa analiza, a nawet wprowadzenie procedury, zwłaszcza w przypadku dokonywania płatności powyżej 15.000 zł.

Podmioty współpracujące w ramach grup kapitałowych pełnią w nich różne funkcje (np. produkcyjne, marketingowe, sprzedażowe, logistyczne etc.). W związku z tym spółki powiązane ponoszą różnego rodzaju wydatki związane z ich funkcjonowaniem. Usługi wewnątrzgrupowe są szczególnym obszarem zainteresowania fiskusa, ponieważ w praktyce mogą stanowić rodzaj ukrytej dywidendy dla spółki matki. Organy podatkowe w związku z tym starają się kwestionować zasadność ponoszonych wydatków na zakup usług niematerialnych od podmiotów powiązanych. Dodatkowo sytuację komplikuje problematyczność dokumentowania tego rodzaju usług oraz wykazania ich rynkowej wartości.

Problemy z płatnościami mają istotne znaczenie dla funkcjonowania przedsiębiorstw. Pandemia COVID-19 ma dodatkowy, negatywny wpływ na terminowość płatności dokonywanych przez kontrahentów. Ustawodawca już wcześniej dostrzegł problemy związane z tym obszarem i wprowadził szereg rozwiązań „przymuszających” niepłacących klientów do dokonania zapłaty. Jednym z takich rozwiązań jest ulga na złe długi w VAT. Przepisy te są stosowane automatycznie bez względu na zasadność kwoty zapłaty wynikającej z faktury, z której został odliczony VAT.

Usługi budowlane oraz budowlano-montażowe objęte są zasadniczo podstawową stawką podatku VAT, czyli 23%. Przepisy ustawy o VAT dopuszczają jednak możliwość jej obniżenia w zależności od wystąpienia pewnych okoliczności. Sytuacje, z jakimi mierzą się podatnicy, często jednak wymagają dochodzenia praw na drodze sądowej. Dlatego wcześniej warto zapoznać się z aktualną linią orzeczniczą, tak aby zastosować właściwą stawkę opodatkowania i uniknąć negatywnych konsekwencji.

Podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w przypadku gdy wydatek jest związany z działalnością opodatkowaną. Zdarza się, że w ramach prowadzonej działalności przedsiębiorcy nabywają towary i usługi, które pozostają poza działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (nie podlegają opodatkowaniu VAT). Są to towary/usługi wykorzystywane do świadczenia usług zwolnionych z VAT lub też związane są z wykorzystaniem nieruchomości stanowiącej majątek przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika. W takich przypadkach podatnik ma ograniczone prawo do odliczenia. Zastosowanie znajdują tu przepisy o proporcjonalnym odliczeniu VAT.

Pandemia COVID-19 nie pozostaje bez wpływu na prowadzenie działalności gospodarczej. Zdarza się, że ze względu na ograniczenia związane z pandemią przedsiębiorcy nie zdążą na czas wykonać świadczeń, do których się zobowiązali. W takich przypadkach umowy często przewidują kary umowne za opóźnienia. W związku z tym powstaje pytanie, czy kary umowne niezawinione przez podatnika, a będące skutkiem pandemii, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Przepisy prawa podatkowego nie w każdym przypadku pozwalają na bezpośrednie zaliczenie wydatku w koszty podatkowe. W zamian należy przez określony czas amortyzować takie środki trwałe czy wartości niematerialne i prawne. Jedną z istotniejszych kwestii dotyczących amortyzacji jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej składników majątkowych.

Przedsiębiorca w toku prowadzonej działalności rozlicza różnego rodzaju zobowiązania podatkowe i parapodatkowe. Zasadą jest, że obciążenia podatkowe nakładane przez różne przepisy stanowią koszty podatkowe, jeżeli związane są z działalnością gospodarczą i spełniają ogólne przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów. Ustawodawca przewidział jednak sporo sytuacji, w których podatnik nie może zakwalifikować zapłaconych podatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podmioty gospodarcze współpracujące ze sobą często wykonują świadczenia wzajemne, za którymi nie idą rozliczenia finansowe. W wielu przypadkach przedsiębiorcy są przekonani, że taki model współpracy nie determinuje konieczności wystawiania dokumentów księgowych i opodatkowania powstałego przychodu. Sprawa nie jest jednak tak oczywista, na co wskazuje analiza kwestii podatkowych.