koszty pośrednie

Stan faktyczny

Spółka zajmuje się wynajmem powierzchni biurowych w budynku będącym jej własnością. Prowadzi prace aranżacyjne powierzchni biurowych, które będą zajmowane przez najemców. Umowy najmu zawierane są na kilkuletni okres. Prace wykończeniowe są wykonywane po raz pierwszy od momentu oddania budynku do użytkowania (tzw. fit-out pierwotny). Prace te polegają na ulepszeniu i mogą obejmować rozbudowę elementów instalacji technicznych i systemów. Wartość jednostkowych ulepszeń przekracza wartość 10.000 zł.

Fit-out wtórny – jak rozliczać

Ponadto, spółka wykonuje tzw. fit-out wtórny, który dotyczy prac wykończeniowych wykonywanych na potrzeby kolejnego najemcy danej powierzchni użytkowej. Fit-out wtórny nie obejmuje elementów, które mogą samodzielnie stanowić środek trwały. Kwestią sporną było rozliczenie w czasie wydatków fit-outów wtórnych będący kosztami pośrednimi.

Spółka: wydatki na fit-outy wtórne (nieobjęte odsprzedażą nakładów) to koszty pośrednie

W ocenie spółki wydatki na fit-outy wtórne (nieobjęte odsprzedażą nakładów) stanowią koszty pośrednie uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.  Jednak dla celów określenia momentu poniesienia tych kosztów zastosowanie będzie mieć zasada określona w zdaniu drugim art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, która jest przepisem szczególnym w stosunku do zasady wskazanej w zdaniu pierwszym tego przepisu.

Zatem koszty te będą rozliczane proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Okres ten pokrywa się z okresem, na jaki zawarto daną umowę najmu. Jednocześnie, charakter tych wydatków sprawia, że nie można przypisać konkretnych kwot dotyczących danego roku podatkowego. Przykładowo, w przypadku umowy najmu zawartej na 5 lat, spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w jednym roku podatkowym kwoty wydatków odpowiadającej jednej piątej wydatków na dany fit-out wtórny.

Odmienne stanowisko organu podatkowego

Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki.