Fiskus może zwrócić nadpłatę z estońskiego CIT – praktyczne wskazówki

Kiedy powstaje nadpłata podatku

Za nadpłatę podatku uważa się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej (art. 72 §1 i 2 Ordynacji podatkowej). W przypadku gdy podatnik kwestionuje zasadność pobranego przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom, jednakże płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony organowi podatkowemu podatek nie został pobrany od podatnika.

Zwrot nadpłaty

Utrwalona praktyka organów podatkowych pokazała, że nadpłata podatku może zostać zwrócona bez wydawania decyzji o stwierdzeniu nadpłaty. Przepisy Ordynacji podatkowej wskazują, że jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji) to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty ma obowiązek złożyć skorygowane zeznanie podatkowe lub deklarację.

W takim przypadku gdy prawidłowość skorygowanego zeznania lub deklaracji nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę, bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę.