kwalifikacja wydatków

Na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Organy podatkowe często interpretuję ten przepis twierdząc, że ujęcie podatkowe kosztu uzależnione jest od ujęcia danego kosztu w księgach rachunkowych. Sądy mają jednak inne zdanie.

Na gruncie prawa podatkowego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Od tej zasady istnieją dwa wyjątki. Po pierwsze do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów wymienionych w katalogu kosztów wykluczonych. Po drugie przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przepisy te stały się powodem wielu wątpliwości w kontekście wydatków związanych z podniesieniem kapitału.

Zasadą jest, że amortyzacji podlegają przedmioty będące własnością lub współwłasnością podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.